خدا از انسان می خواهد که هماره حسنات دنیا و آخرت را بخواهند: رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً؛ پروردگارما! به ما در دنیا حسنه ای و در آخرت حسنه ای بده!(بقره، آیه 201)
از نظر قرآن، مهم ترین و اساسی ترین حسنه ای که انسان می تواند آن را دارا شود، ولایت معصومان(ع) است؛ زیرا کسی بخواهد مصداق «محسن» باشد، باید از حسنه ولایت الهی که در معصومان(ع) تجلی و ظهور یافته پیروی کند. خدا می فرماید: ذَلِکَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى وَمَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ ؛این همان پاداشى است که خدا بندگان خود را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند، بدان مژده داده است؛ بگو : به ازاى آن رسالت پاداشى از شما خواستار نیستم، مگر مودت در باره خویشاوندان نزدیک؛ و هر کس حسنه ای برگیرد براى او در ثواب آن خواهیم افزود؛ قطعا خدا آمرزنده و قدرشناس است.(شوری، آیه 23)
حسنه در این آیه براساس سیاق، همان مودت نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است. از نظر قرآن، مصداق کامل و اتم «حسنه » که باید انسان آن را برگیرد و با خود داشته باشد، همان ولایت اهل بیت(ع) است که در قالب مودت در قول و فعل به نمایش گذاشته می شود.
البته برخی حسنه ولایت معصومان(ع) را برمی گزینند، ولی تا قیامت با خود نمی برند؛ زیرا در میانه راه راهزنی چون ابلیس و شیاطین او را از او می گیرند و حسنه ولایت معصومان(ع) را تا قیامت به خود نمی برد. از نظر قرآن شرط رستگاری این است که این ولایت را با خود تا قیامت همراه داشته باشد؛ زیرا خدا می فرماید: مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْهَا؛ هرکسی حسنه را با خود بیاورد، پس برای او بهتر از آن است.(نمل، آیه 89؛ قصص، آیه 84) و نیز می فرماید: مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا؛ هر کسی حسنه را با خود بیاورد، پس برایش ده برابر مثل آن خواهد بود.(انعام، آیه 160)
پس از نظر قرآن، آن چه مهم است، داشتن حسنات نیست، بلکه حفظ و صیانت آن تا روز قیامت است؛ و از آن جایی که برترین و اصلی ترین حسنه، همان حسنه مودت اهل بیت(ع) و ولایت ایشان است، کسی می تواند رستگار شود و در قیامت از شقاوت و دوزخ در امان بماند که ولایت و مودت اهل بیت (ع) و معصومان را با خود تا قیامت همراه ببرد.